Niyedir bu içimizdeki İzmir aşkı? Neden ondan kopmak bu kadar zor? Nedir bu şehrin büyüsü?
Ben kendimi bildim bileli hep burada yaşadım, burada büyüdüm. Kaldırım taşlı sokaklarında paten kaydım, ip atladım, taşlarından yedi kule oynadım. İlk burada yüzmeyi öğrendim ilk boğulma tehlikemi gene burada geçirdim. İzmir benim hayatım! Çocukluğum bütün sevdiklerim birlikte burada yaşandı. Yanımdaydı arkadaşlarım ama yaş büyüdükçe patır patır döküldük. Geminin tayfalarını İstanbul’a uğurladık birer ikişer. Ben hep arkalarından bakan onları uğurlayan oldum. Oysaki küçük yaştan beri en çok İstanbul’da çalışmak ve yaşamak isteyen bendim. Ne oldu da bir ben kaldım burada bütün hayallerime rağmen…
Demek ki hayallerin üzerine yeniden hayaller kuruluna bilinirmiş. BEN olarak yaşayacağın hayata BİZ olarak devam etmek istiyorsan eğer bazı fedakârlıkları yapmak zorundaymışsın. Ve şunu da anladım ki insan aşık olunca hiçbir kararından da pişman olmuyor vesselam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder